Piştî 22 salan, êdî kesên ku vê plangeriyê weke siyasetek navdewletî ya dewletên hegemon a hevpar qebûl neke nîne. Ji xwe serokwezîrê wê demê Bulent Ecevît li ber mirinê, dibe ku bêhemdî xwe be jî, li xwe mikur hat û got “wele ev çend sal derbasbûn, heta niha jî ez nizanim DYE û hevalbendên xwe, çima Abdullah Ocalan radestî me kirin!”
Her wiha Wezîra Kar û Barê Derve yê DYE’yê Medeleine Albright jî, gelek rayederên payebilind û têkildar ên DYE û hinek dewletên din jî, aşkera li xwe mikur hatin ku Rêber Apo wan pêşkêşî dewleta tirkan kirine. Bi taybetî xanima Albright lê zêde dikir û matmayîna xwe ya ji vê komployê wisa dida der; ev çawa çêbû ewqas kesan, ji her aliyê civakê, ji bo Abdullah Ocalan canên xwe bexşandin? û hwd.
Ji niha û pêve, êdî wisa diyar e ku ji bo vê bûyera navdewletî; vê plangeriya herî mezin a li dijî Rêberekî, zêde ronîkirinê û şîroveyê naxwaze. Belê bi giranî û bi bingehîn, zêdekirina xwedîderketina hem felsefi hem fizîkî girîngtir û lezgîntir e.
Her wiha di vê salvegera 22’an de, ev hewldan, bi awayekî ber bi çav, hem li çar parçeyên Kurdistanê û hem li cîhanê berfireh bûye. Dibe ku pirtir beşdarabûna xort û keçên ciwan ên navneteweyî tên xuyakirin. Eger ev xwedîderketina paradigma û beşdarbûna çalakiyên ji bo azadiya Rêber Apo, wisa bi aliyekî tenê ve were dîtin, kêmasiyek mezin e. Ya rastir û xurtir, xwedîderketinek ji piraliyên civakî yên cîhanî heye û bi giranî aliyên têgihiştî, zana, aştîxwaz û demokrat in. Mînak; hejmarek mezin akademîsyen, rojnamevan, siyasetmedar û bi taybetî jî sendikayên karker û kedkarên ku endamên wan bi milyonan e, pir çalak û dengekî bilind li Rêber Apo xwedî derdikevin!
Li cîhanê, hema hema mînakên wisa nehatiye dîtin: bi tenê mînaka Nelson Mandela û Abdulah Ocalan dişibin hev. Lê eger wisa were dom kirin, ku ez bawer dikim ew ê hîn mezintir bibe û bi berfirehtir were dewam kirin, dê di cîhanê de bibe bûyerek yekane ya rêberiya pêşvexistina civaka azad û demokrat a hemdemî.
Jixwe, lewma xwedanê felsefe û siyaseta komploger, vê felsefeyê ji bo sîstemên xwe alternatîf dibînin û hewldana xwe ya têkşikandina vê paradigmayê dewam dikin. Lewma Rêber Apo jî, her hişyariyê dike ku plangerî dawî lê nehatiye. Erê bi berxwedan û xweragirî û hostayiya siyasî li Îmraliyê, bi giranî pêşî planê hat birîn. Her wiha gel û Tevgera Azadiyê jî da ser vê şopa Rêberê xwe û meşiya û dimeşe û her wiha baweriyek mezin hatiye afirendin, îradeyek nayê şikandin hatiye damezrandin û teqez ew ê bi ser bikeve.
Lê ev doz, ev xebat û tebat xemsariyê qebûl nake. Li ku derê valatî û bêlebatî derkeve, neyar wê valatiyê tije dike û derbê li vê doza pîroz û bi rûmet dide.
Ma ne li ber çavan e ku ji bo Şoreşa Rojava hilweşînin, bandora vê felsefê li Başûr û bi giştî li her deverê têk bibe çawa hewldan û lêdan tê kirin?
Bi taybetî ji bo gelê kurd û Tevgera Azadiyê ji Rêber Apo û felsefeya wî dûr bixe, çi ji destê kevneperestên cîhanî û herêmî were ew ê bikin. Lê wisa xuya dibe û êdî ew jî li ber çavan e ku hem Rêber Apo bi xwe, hem gelê kurd, hem Tevgera Azadiyê, li gel ewqas êrîşên dewleta tirk û hevalabendên wê yên herêmî û yên cîhanî, nikaribûn bigihêjin armancên xwe.
Berovajî, li gel ewqas êş û xem û eleman, ev felsefe û tevgêr her roj ji ya din xurtir bi pêşve dikeve. Êdî ne li Kurdistanê tenê, li herêmê û tevaya cîhanê hate naskirin û piştgriyek xurt jî hatiye standin û ew ê hîn xurtir jî were standin.
Di encamê de, mirov bi hêsanî dikare bêje, êdî pejirandin û hezkirina vê felsefeyê û xwedanê wê Rêber Apo cihê xwe di dil û mejiyê mirovahiyê de gelek bi berfirehî çêkiriye û qayim kiri ye. Ne bi kotekî, ne bi derewan û bêbextiyan; ne bi top û tifingah, ne bi tank û frokeyan, ev hêz û ev îradeya xweser nema dikare were hilweşandin. Ew ê her bi pêşkeve!
Rojên reş, diguhezin dibin rojên xweş û geş! 9’ê Cotmehan û 15’ê Sibatê diçe sergoyê dîrokê, 21’ên Adaran nûjen û zindî dibin, her roj dibin NEWROZ ên hemdemî yên navneteweyî!
