Di ser vê çalakiya lehengî û dîrokî re 40 sal derbas bûye. Belê weke doh çêbû be zindî ye. Lê tegihiştina vê çalakiyê xurtir bûye, ji doh zêdetir hatiye nasîn û her roj xwedîderketin mezintir dibe.
Ev çalakî, ne çalakiyek ji rêzê ye, ne bi tenê berxwedane, belê pêşîbirîn û şikestandina siyaset û zihniyeta dewleta tirk a faşist a derbeya 12’ê Îlonê yê û her wiha serkeftina îrade û biryardariya pêşengên Tevgêra Azadiya Kurdistanê ye. Her wiha rizgarkirina rûmetê/şerefê, ji nava lepê faşîzmê ye.
Vê çalakiya 14’ê Tîrmehê, li ser şopa rohnîkirina rêya ku Mazlûm Dogan, Ferhat Kurtay, Necmi Oner, Eşref Anyik û Mahmût Zengîn bi agirê canê xwe ronî kiribûn hat despêkirin û bi vê çalakiya “rojiya mirinê” re, îradeya xwedî hişmendî, biryardarî û berpirsiyarî ya şoreşa Kurdistanê tacîdar kirin.
Lewma, Rêberê vê şoreşê û hemû heval û hogir û şopdarên van pêşengên vê çalakiyê dibêjin; “ev ruhê biryardar, berxwedêr û serîhildêr ê Tevgêra me ye”!
Ev ruh, ji hezkirina mezin a di asta evîndariya bi gel û welat re tê. Eger ev hezkirin, hişmendî û biryardarî ne di vê asta ewqas bilind û xurt de bûya, ev îradeya bêtirs a xwedî berpirsiyariya ewqas bilind, dernediket holê û ev çalakiya ewqas bi bandor a dîrokî ya azadîxwaz, nikaribû pêkbihata.
Her wiha eger ev taybetmendî û reseniya vî ruhê serîhildêr û biryardar ne di vê astê de xwedî hêjayî û rûmet bûya, nikaribû ev siyaset û zihniyeta faşizma dewleta tirka û hevalbendên wê yê navdewletî bişikanda û heta roja îro, her bi zêdebûn û mezinbûn nikaribû dewam bikira.
Ev pêvajoya berxwedana qehremanî ya 40 salan, ewqas bawerî û hêviyê dide gelê Kurdistanê û dostên wê, li gel ewqas êrîşên qirker, îşkence, girtin, nefîkirin û hemû kiryarên faşîzan, dîsa jî dest ji têkoşîna xwe bernedan, têkilî û peywendiyên xwe yên bi Rêberî û Tevgêra xwe re ne qetandin, berovajî bêhtir zêde kirin.
Lewma mirov dikare bê dûdilî, berovajî, bi biryardarî û bi bawerî bêje ku “ev ruhê 14’ê Tîrmehê ew ê di serdema niha û ya li pêşiya me jî de, bi hêztir dewam bike”!
Êdî baştir tê zanîn ku faşîzma AKP-MHP’ê, dewama faşîzma 12ê Îlonê ye. Zalimî û qirkeriya faşîzma van faşîstan, ne ji Cuntaya derbekar a 12ê Îlonê kêmtir e, belê dikare were gotin ku gelek jê zêdetir e. Hema yek ji vana, mînaka êrîşên li ser Başûr û Rojava yên qirker, talanker û dagirkerî yên rojane li ber çavan e!
Belê divê were zanîn ku ev êrîşkariyên ewqas wahşî û bêexlaqî, ne jî xurtbûna faşîzma dewleta tirkan tê, berovajî, ji lawazbûn û ji tirsa ku êdî têkçûna xwe dibînin tê.
Lê dîsa jî divê neyar biçûk neyê dîtin. Her wiha mezin jî neyê dîtin. Belê ev faşîstên AKP-MHP’ê, weke tê gotin Hitler, Mussolini û Franko jî li pey xwe hiştine. Ji bo temenê desthilatiya xwe dirêj bikin, li gel xiyaneta “kurdan”, dest avêtine bikaranîna çekên kîmyewî, xaza jahrî, nuklerî û hwd.
Erê li dijî vê wahşet û bêexlaqiya bêyî sînor a faşîzma AKP-MHP’ê, gerilayên qehreman ên Kurdistanê û gelê Kurdistanê yê welatparêz, berxwedanek dîrokî û efsanewî didin meşandin. Mirov dikare bi hêsanî bêje; “ev Gerilayên Kurdistanê, weke şopdarên ruhê 14’ê Tîrmehê têdikoşin û her serkeftîn e”!
Belê divê hemû gelê Kurdistanê, li dijî vê hovîtî û xwînrijiya faşîzma AKP-MHP’ê, mîna seferberiyê bi ruhê 14’ê Tîrmehê ve, mil bidin milên gerîlayên xwe yên qehreman û di têkoşîna 2022’yan de, xemsar nemîne û bi peywira xwe ve rabin! Bi gotineke din, em her demê hewcedarên ruhê 14’ê Tîrmehê ne. Ji ber ku ev ruh/giyan, weke dermanê rojên xeter e, weke dermanê hemû derda ne!
Di encama vî ruhê 14’ê Tîrmehê de, Şoreşa Rojava ya 19’ê Tîrmehê pêkhat. Ev ruhê hemdemî yê serîhildêr, yê siyaset û zihniyeta teslimiyetê dişkîne û şûna wê gelekî bi şîara BERXWEDAN JIYAN E radike serîhildanê û şoreşê pêktîne diafirîne.
Ev ruhê berxwedêr û biryardar û curetkar çiqas were xurt kirin, qirker û dagirkerên Kurdistanê ewqas tên şikandin, şoreşa gelê Kurdistanê jî, ewqas mezin, berfireh û hêztir dibe û bi serdikeve.
