Seferî Yilmaz ê ku yek ji şahidê êrîşa 15’ê Tebaxa 1984’an a li Erûh-Şemdîn a ku PKK’ê dest bi şerê çekdarî kir, Seferî Yilmaz diyar kir ku 15’ê Tebaxê di sedsaliya Lozanê de girîngtir bûye û got: “Di vê yekê de. sedsal, divê em weke gel bi ruhê 15’ê Tebaxê li ber xwe bidin, bi ruhê berxwedanê yê 15’ê Tebaxê kurd wê sedsaleke din jî li ber xwe bidin, eger ev ruh li Rojava, li Zapê, li her derê kurd lê ye neyê esas girtin, kurd wê winda bikin.”
Di 15’ê Tebaxa 1984’an de di êrîşa Erûh-Şemzînanê de PKK’ê dest bi şerê çekdarî kir 39 sal derbas bûn. Seferî Yilmaz ê ku ji aliyê raya giştî ve bi bombekirina Pirtûkxaneya Umut tê naskirin û şahidê êrîşa Şemzînanê ye axivî. Yilmaz çalakiya yekemîn a 15’ê Tebaxa 1984’an bi van gotinan nirxand: “Bi pêkhateya feodal a li Kurdistanê, têkoşîna li dijî hevkar û komplogeran pêşketineke mezin pêk hat. Lê berê ne pêkan bû ku bi têgihiştineke fermî behsa kurdan bê kirin. Bi 12’ê Îlonê re beşeke girîng ji kadroyên pêşeng ên PKK’ê xistin Zindana Amedê, hin ji wan jî karîbûn xwe bavêjin derve û xwe biparêzin. Kenan Evren di pêvajoya 12’ê Îlonê de kesên ku çûne Geliyê Beka û Lubnanê weke “şûr” bi nav dikir. Yanî destnîşan kir ku li vir bi berxwedanên li girtîgehê PKK’ê tepisandiye û yên mayî jî ‘parçeyên şûr’ in. Lê zû aşkere bû ku ne wisa ye. Tevî ku di 12’ê Îlona 1984’an de beşeke girîng a mûxalefeta şoreşger hat tepisandin jî, bi pêngava 15’ê Tebaxa 1984’an re derket holê ku PKK ne qedandiye û ne ‘bermayiya şûr’ e. Helbet di mejiyan de serkeftinek girîng çêkir. Yên li ser navê kurdan siyasetê dimeşînin, siyasetmedar û rewşenbîran di wê baweriyê de bûn ku êdî ev ne karekî hêsan e.”
‘Ji tunebûnê ber bi hebûnê ve’
“Pêvajoyek ji tunebûnê heya hebûn û vejînê bû. Dema ku em li dîrokê dinêrin, bi serhildana Agiriyê û bi komkujiyan re tirbeyeke beton hatiye çêkirin. Û li ser wê goristanê jî nivîsên “Kurdistana Xeyalî li vir efsûnî ye” hatibû nivîsandin. Yanî yên ku li ser navê kurd, kurdayetî û Kurdistanê derketin rê, bi vê îsyanê va hatin tunekirin. Lê kurdê ku jê re digotin ‘mirî’ û kurdê ku bi 15’ê Tebaxê re bi saxî hat definkirin, vejîn û têkoşîna hebûnê bû.” Di vê têkoşîna ku 30 sal in didome de geşedanên pir girîng rû didin. Di warê perwerdehiyê û mijarên bi vî rengî de li ser navê vî gelî amadekariyên pêwîst nehatine kirin jî, di warê pêşxistina zimanê kurdî de di warê fermî de pêşketinên girîng çêbûn. Di makezagona nû ya ku îro hatiye çêkirin de behsa hebûna kurdan tê kirin. Helbet ger pêngava 15’ê Tebaxê pêş neketibûya, ne mumkûn bû ku niha li ser navê kurdayetiyê behsa tiştekî û tu nirxekî bihata kirin. Lê îro bûye hêzeke wisa ku pêkhateyeke navneteweyî ava bûye ku kongreyên netewî têne nîqaşkirin, rêveberên kongreya netewî têne nîqaşkirin. Ji bo çareserkirina vê pirsgirêkê li çar parçeyên Kurdistanê hin konferans tên lidarxistin. Ev hemû bi pêngava 15’ê Tebaxê ve girêdayî ne û bi pêşketina vê pêngavê re gihiştiye vê astê.”
‘Di sedsaliya Lozanê de girîngiya 15’ê Tebaxê hîn zêdetir derdikeve holê’
Seferî Yilmaz anî ziman ku di sedsaliya Lozanê de girîngiya pêngava 15’ê Tebaxê zêde bû û wiha got: “Di sedsaliya Lozanê de girîngiya pêngava 15’ê Tebaxê zêde dibe. Bi ruhê 15’ê Tebaxê em ê weke gel bi giştî li ber xwe bidin. Bi ruhê berxwedanê yê 15’ê Tebaxê kurd wê sed salên din jî li ber xwe bidin. Ger li Rojava û Zapê ev ruh li her qadê esas neyê girtin, wê kurd winda bikin, lê kurdan ev ruh anîne ser hişê xwe. Ruhê Îmraliyê jî çavkaniya xwe ji vir digire. Ev ne tenê di warê leşkerî de, rêxistinkirina çand-huner, wêje û qada 3. jî bi vî ruhî ve girêdayî ye.”
