Her rocêke ke serê ma ra derbas beno ters û fikarê zerre ma zêdneno. Rewşê çalakgeranê grevê veyşanî û yê înanê ke kewtê grevê roceyê mergî her ke şino xetertir beno û ne rayedaranê desthilatî ra veng vecêno ne zî dewletanê ke Tirkîyedir mîyanê hemkarî de yê ra veng vecêno. La bîvanegîya tewr cangirotî zî bêvengîya ma şarê Kurdî ya ke esasê xo de zêdetir na bêvengîya ma bandora negatîfe virazena. Çi heyf ke ma çalakgeranê xo yê heq û edaletî rê nêbî veng û bêvengîya ma rewşê înan xetertir keno.
Aşma Remezanî mislimanan rê aşmêka bimbarek a, na aşme de bi qasoke merdim xo wer ra keno lazim o endeyke zî merdim xo fiîlanê sey kîndarî, nefret, zilm, xesp, heqaret, neheqî, bêedaletî heta cumleyanê xiraban û vatişê nebaşan ra zî bipawo û dûrî bido. Ancî na aşme de merdiman ra werêamyayîş, aştî, parekerdiş û têduştîya mîyanberê civate û heme merdiman yeno waştişî.
Na aşma bimbareke de ke hesasîya merdimî heme awayî ya zêdêna lazim o şarê ma yo ke roce gêno rayêk bîne nê ewladanê xo yê ke semedê bicaamyayîşê heq û edaletî grevê veyşanî û roceyê mergî de yê bîyaro xo vîr, bêvengîya xo bişikno, veng bido vengê înan, dest bido destê înan û qiwet bido qiwetê înan. Lazim o şarê Kurdî bertekê xo hemverê tecrîd û bêedaletîya na desthîlatî bimojno ra. Yeno zanayîşî xo ra ke dîktatorî bi qaso ke tekparêzê endeyke zî zalim ê. Eke ma sey şarêke vengê xo nêdê çalakgeranê xo û desthilatan mecbûrê rayîrê çareserî nêkerê desthilatî çiray xo ver ra nîna rayîrî ser. Her çiqas rayedarê na desthilatî sey ke rayîrê Îslamî de bê û sey bawermendêke bê derdor de mojnenê ra zî teberê bikarardişê Îslamî yê goreyê nehfê xo ra û teberê ke siyasetê xo rê bikerê hacet de çiyêke înan û dînî pêwa çinê yo. Ancî ma pratîkê verînan ê na desthilatiya tekparêze ra zanê ke eleqeyêke reîs û rayadaranê na desthilatî bi na aşma bimbareke pêwa çinyo.
Senîn ke serrê verînan de aşma Remezanî de heta her di roşananê dînî de zî zilm, tehda, kîn û nefretê xo yê şarê Kurdî ser ra çiyêke kêmî nêkerdo ma vînenê Remezanê emsarrî de zî qet nîyetê înan çinêyo gamêke bi merdimahî berzê û bi wedartişê tecrîdî vernî ro mergê merdiman bigîrê. Ma bêveng mendî û desthilatî ri girot, ma bêveng mendî û desthilatî bêhiqûqya xo zêdna. Mîyanê na bêvengîya şarî ya kerr e û bêheq û bêhiqûqîya desthilatî ya tarî de tenê vengê dayan vecîya. Vengêke bi heybet ke desthaltî da tersnayîşî û bi heme nemerdîya xo ya dayan ser de ameyî. Na desthilatîya ke bi awayêke bêheq û bêqanûn tecrîd domnena bi zihnîyetêke merdimahî ra dûrî, bi tundî û bêînsafî dayan ser de amî. La wexta ewladê dayan bibê behsê qiseykerdişî ti qiwetêke înan nêeşkeno bido pêgirotişî. Eke dayê kewte rayîrêke heta nêbero sere ti qiwetêke nêeşkeno aye rayîrê aye ra açarno. Dayan veng da ewladanê xo û ro hêvîya şarê xo yê ke ey zî vengê xo ro vengê înan zêde bikerê. Hema ke nêbîyo erey ma veng bidê vengê înan û pêdir tecrîdî bişiknê vernî ro mergê ewladanê xo bigîrê. Na aşma bimbareke yê Remezanî zî ma ra nê vengî wazena.
