Di vê pêvajoya pir hestiyar û xeternak de ku zengilên şerê kurd bi kurd tê bihîstin, kesayet, rewşenbîr, hunermend û gelek partî û rêxistin zend û bend hildane ku pêşiya şer bê girtin.
Tevî vê PDK û hinek kesayetên girêdayî wê ku di nava kurdan de weke zirnebêjên şer tên pênasekirin, dixwazin şer di nava kurdan de derbixin. Ev şexsên ku ji derveyî berjewendiyên şexsî tiştekî din nafikirin û haya wan ji halê civakê nîn e, li ser ekranên televîzyonan bi gotin û kiryarên xwe yên li gel dijmin û dewleta tirk a dagirker, her roj civaka kurd qetil dike û ji azadiya wê dûr dixe.
Di encama xiyanet û hevkariya van şexsên rizî de, rêveber û şoreşgerên bi salan li çiyayên Kurdistanê mîna Şehîd Diyar Xerîb (Helmet), Qasim Engîn, Ulaş Dersim, Demhat Agît, Cemîl Amed û bi dehan gerîlayên azadiyê hatine şehîdkirin.
Lê tevî vê hemûyê jî PDK a ku PKK ji şerê kurd bi kurd sûcdar dike, dixwaze PKK ji başûrê Kurdistanê derbikeve û dewleta tirk a dagirker bi rehetî xaka başûrê Kurdistanê dagir bike. Lê em baş dizanin ku ev şexsên vê dikin, di dema ku DAIŞ’ê êrîşî Şengalê kir de Şengal hiştin û reviyan, dema Heşdî Şebî ya ser bi Îranê êrîşî Kerkûkê kir, Kerkûk hiştin. Dema referandûma serxwebûnê Tirkiye gef kirin, van şexsan xwe di qalikê xwe de bêdeng kirin. Yek gotin ji bo tirkan nekirin lê dema mijar dibe PKK û doza kurd, mîna kewan dixurin. Ev dirûtiya herî mezin e. Yê nekare ji dijminê xwe re gotinek bike, lê dema mijar dibe doza kurd û PKK, tu bêjî qey şêrê Elî ne û wisa şûr hildane û meydana şer dixwazin. Li vir du tişt hene; yan dijminê kurdan ê sondxwarî Tirkiye ji bo xwe dijmin nabîne yan jî hevalê wî dijminî ye, lewma yek gotinê nake. Ev jî mijarek din e ku gelê kurd û civaka Başûr pênaseya wê daniye ew jî ‘Xayîn û xiyanetkar’ e.
Bi taybet piştî hevkarî û sîxuriya van şexsan ên bûne parsekên dijmin, li başûrê Kurdistanê taybet li Herêmên Parastinê yên Medyayê û dîsa demê dawî li xeta YNK’ê jî êrîş li ser hêzên kurd pêk hatin. Di encama van êrîşan de sivîl jî di nav de gerîlayên azadiyê yên ji erka xwe vedigeriyan bûne qûrbanî û şehîd bûne.
Di merasîma şehîdan de ciwanên Başûr dîsa bi erka xwe rabûn û carekî din dan nîşandan ku şervanên şehîd Helmet, Viyan Soran, Doxtor Sîrwan û hevalbendên gerîlayên azadiya Kurdistanê ne. Dan nîşandan ku çiqas hevkar û xiyanetkar hebin, wê ciwanên dilsoz û şoreşger jî hebin ku çeka wan li erdê nehêlin.
Dema mirov vê dibîne, dizane ku dagirkerî çiqas bi hevkarî û dijminahiya xwe êrîş bike, wê tim keç û xortên vî gelî zend û bendan hildin û çeka şehîdan li erdê nehêlin. Jixwe ev yek jî dide nîşandan ku dijmin û hevkarên wî nagihêjin ya xwe. Keç û xortên ku rastiya dijmin-xiyanetkaran fêmkirine, rêya çareserî û serfiraziyê di Tevgera Azadiya Kurd de dibînin û berê xwe didin çiyayan. Di pêvajoya şerê Heftanînê ya sala borî de ciwanan metirsiya herêmê dîtibû û ref bi ref berê xwe dabûn qadên gerîla. Îro jî li dijî xiyanetkarî, firotina xak-niştîman û dagirkeriya Kurdistanê bi erka xwe ya niştimanî rabûn û berê xwe dan çiyayên azad.
Ev jî hêz û moralekî pir mezin dide gerîla û dîsa doza gelê kurd û Kurdistanê. Jixwe heta ev hest û girêdan hebe dê dijmin negihêje armancên xwe û di nava xwîna xwe de bifetise.
Niha keç û xotên kurdan li Metîna, Avaşîn û Zapê li ber her cûre êrîşên dagirkerî û xiyanetkariyê bi ruhê demê yê fedayî şer dikin û têdikoşin. A herî zêde nerihetiyê dide PDK’ê û dîsa dewleta tirk ev ruh û fedekariya ciwanên kurd e. Eger ku heta roja îro negihiştibe armancên xwe, bi saya fedekarî û ruhê demê yê şorşegerî ya azadiya Kurdistanê ya ciwanên kurd e.
Bi vê ruhê fedayî dê dagirker û hevkar têk biçin û doza azadî û demokrasiyê ya gelê kurd û Kurdistanê bigihêje serketinê.
