Serranê 1980an de cografyaya Kurdîstanî de zimistano tewr serd dîyayêne. Keyeyî binê vewre de mendbî. Ê zimistanî de Sason de pancera ra şarê keyeyî komêka çekdare dîye. Ê Fermandar Mahsum Korkmaz (Egîd) û 11 gerîlayê ey bîyî. Destê înan serdî ra qers girewtbî, puncê înan hîy bibî, lingê înan rincanî û serdî masa bîyî. Şarê keyeyî ber akerd û gerîlayî dekewtî zere.
T.S. o çax cinîyêka ciwane bîye. Fekê T.S. ra hîkayeya puncan wina ya:
”Gerîlayan kinc û puncê xo yê hîtî vetî,kişta soba de roniştî. Binê puncanê înan dirîyaye bîyî. Hele puncê embaz Egîdî seke punc nêbi. Mi cade sindoqa xo ya çeyîzî akerde û tira çiftê puncê pirçînî da ci. O huya û vat: ‘Lingê mi qij ê, mi rê beno?’ Raşt a zî puncî ci rê pîl bîyî. Dima sey ê fotografê ci yê namdarî puncêko gor zî kerd serê înan.
Embaz Egîdî vat: ‘Têna mi rê nêbeno. Ya şima punc danê ma pêroyînan yan zî ez înan vejena.’ Ma şîyî keyeyanê bînan, sindoqê kênayan akerdî û 11 puncî arê dayî. Gerîlayî sey domanan bîyî şay. Puncî destê ma ra girewtî û cade uca de kerdî xo lingan ro.
Çew sey înan nêbi. Ê zaf mehqul bîyî, weriştiş û roniştişê înan cîya bîyî. Zerrînizm bîyî, nefsteng bîyî. Çew pê nêhesîyayêne ke nan werdêne. Seke pêro zî sahabeyê pêxamberî yê. O çax destê ma teng bi la ma qîmetê her çîyî zanayêne. Çi bikewtêne ma destî ma pare kerdêne. Ma wina çeyîzê xo Embaz Egîd û gerîlayanê ey reyde pare kerdî.
Rojêke leşkerî eştî dewe sere. Pê kuwayîşî ma keyeyî ra vetî. Keyeyê ma ra ez û kekê mi girewtî. Hêverî înan ma berdî Sêrtî tugayêk, dima zî berdî Amed. Rîyê mi birîndar, gijikê mi kewtbi yewbînan. Înan ez berda odaya fermandarî. Ti vaje kam ho uca de yo? Alî Ozonsoyî ling eştbi lingan ser, cixareyê xo şimitêne. Pê awiranê xo yê pîsan persa vat: ‘To ez şinasnaya?’ Ez bîya ma û pê kişta fekê xo vat ‘he.’
Ez eşta koxûşê cinîyan ê Zîndanê Amedî. Koxuş de 9-10 cinîyî estbî, înan ra tewr qijêr ez bî. Zulm û îşkence xeylêk bi. Mi bêrîya dadî û keyeyê xo kerdêne. Embaze Sakîne Cansiz tim ameyêne û moral dayêne mi. Vatêne ‘Nê rojî do biqedê, rojêke ma do azad bibê.’ Oyo ke mi uca de dîyo hende zor bi ke ez nika nêeşkena qala ci bikera.
O çax eke cinîyêka kurde hetê leşkeranê tirkan ra bêra tepiştene zaf eyb bi. Keyeyê mi zaf zehmetîye ante. Ez 3,5 serran ra dima vejîyaye. La ganî ez her roje qereqol de îmza bidîyêne. Kekê mi zîndan de bi, babîyê mi kokim bi. Ez neçare bîya ke her roje bi sereyê xo şora sûka şaristanî û bêra. Dima ez neçare menda zewijîyaya û ma bar kerd şaristan.”
T.S. qexto ke qala xo qedînaye çanteya xo ra kitabê Sakîna Caniz ê bi nameyê ‘Hep Kavgaydı Hayatım’ vet. Peynîya kitabî ra forografêk mojna. Pê gişta xo kênayêka kilme û sîya nîşan daye. Kênaya ciwane kişta Sakîna Cansiz de vindertêne. Huya û persa: ”Na manena mi?”
Dewa Kelhasanî ya Sasonî ya Êlihî de rojanê verênan ê 1985î de Alî Ozansoy teslîmê leşkeran bi. Ozansoyî gerreyê her kesî kerd ke berê xo gerîlayan rê akerdî. Gerreyê ey ra dima 9ê adara 1985î de 8 gerîlayê ke fermandarîya Ahmet Îbînî (Cahît) de bîyî ameyî qetilkerdene. Alî Ozansoy serranê 1990an de sey leşkerê JÎTEMî vîrê merdiman de ca girewt.
Xelîl Xemgînî deyîra xo ”Çiyayê Sason” de qala nê xoverdayîşê 8 gerîlayan kerd. Mabênê nê 8 gerîlayan de têna yew gerîlaya cinîye estbî; Adîfe Sakik (Bêrîvane). A cinîya ciwana ke sindoqa xo ya çeyîzî ra çiftê punê pirçînî da Fermandar Egîdî wahşetê Zîndanê Amedî ra xelisîyaye û serran ra dima bêçeyîz zewijîyaye. La nameyê domana xo ya verêne kerd pa Bêrîvane… Çime: ANF
